Twee ellebogen leunend op de bar. We zingen vandaag Russisch onderwijl we over de Dommel varen in Cafe de Hoogste Tijd. Vodka zuiver en pilsener met een witte kraag gaan hand in hand, als 2 handen op mijn buik. De druppels doen wonderen voor het humeur.

​

Franse vader van afgestudeerde zoon verteld enthousiast over zijn kinders. Een is fiscaal advocaat, ander is een zojuist cum laude afgestudeerde designer. Ik complimenteer hem, je moet wel een goede vader zijn met 2 zonen zo succesvol. Zijn zonen zitten iets verderop. Franse vader hijst diep van zijn jonko, mandem klapt een toeter op t terras terwijl hij 56 is. Die toeter is sterk, sterker als mijn laatste bokstegenstander, dit is duidelijk een knock out jonko. Die plant groeide ergens bij Tjernobyl, ik ruik de radioactiviteit. Maar ik gun het hem, zijn zonen zijn succesvol, hij is een goede vader.

​

Hij verteld me dat ik altijd naar de toekomst moet leven, hij meent het. Hij verklaard me de zuiplappers liefde, 
 "Stay focussed, I’ll remember you in 10 years. Live from your heart. Promise me you’ll be happy!“ 
 Hij kijkt me ernstig aan.
 "D'accord, je te promets.” 
 Ik kijk hem ernstig aan. 
 Ik maak hem de loze belofte, en betwijfel of ik het kan nakomen. Maar ik gun het hem, hij meent het, hij is een goede vader.

​

Onze Franse fruitroker houd mijn drink tempo bij en ik zie dat de Tjernobyl kruiden het er niet mee eens zijn. Moedig besteld hij nog een biertje, en verdwijnt vervolgens iets te lang in het toilet. Zijn zoon komt hem zoeken, haalt hem uiteindelijk uit t toilet, en probeerd hem tevergeefs mee naar huis te nemen. Hij wil niet weg die strijder. My man, ik gun hem zijn avond, hij is een goede vader.

​

Zijn biertje stond klaar, hij kon niet meer maar wilde wel. Hij nam een pijnlijke slok terwijl zijn zoon pijnlijk keek naar het tafereel. Papa Camembert draaide even weg in zijn draaiende wereld. Zijn zoon keek naar me en knipoogde. In een flits pakt de kers verse designer het biertje, knalde ¾ zijn keel in, en zette het subtiel terug. De oude bierdrinkende wijndrinker draaide terug naar zijn glas, enigzins door de war en opgelucht door de leegte ervan. Ik gun hem de opluchting, en de verlichting, hij is een goede vader.

​

Na de laatste pijnlijke slok zei hij, “Okay, I have to go now. Don’t forget your promise!” Ik knik. Paps Parijs strompelt leunend op zijn zoon naar buiten. Zijn zoon kijkt geamuseerd om, en knipoogt nog een keer.

Ik gun het hem, hij heeft goed gedaan, hij is een goede zoon.