De wervelstorm van kerstcadeau shoppers raast door de Vrijstraat. Gewapend met tassen en haast rent het Eindhovense volk van winkel naar winkel, terwijl ik mijn toevlucht zoek aan de bar van Café Hoogste Tijd. Het ontvangst is warm, niet alleen door de radiator en het drankje, maar ook door de kerstballen die bij de bar hangen.

De vaste gasten zitten als soldaten aan de frontlinie, leunend aan de bar en sprekend over de drukte die het eind van het jaar met zich meebrengt. De eerste soldaat klaagt over de hoeveelheid diners die hij moet bezoeken, maar liefst vier. De tweede soldaat verhoogt de inleg, met ook vier diners waarvan hij er één moet verzorgen. Ik trek de pin uit de kerstbalgranaat, en werp hem op de bar: “Ik heb er vijf, waarvan twee op dezelfde avond, en moet er tevens ook één verzorgen.” De soldaten salueren uit respect en geven een rondje weg aan de Kerst Generaal.

Er schuifelt een gewonde strijder binnen die net als ons toevlucht komt zoeken aan de bar. Twee handen vol tassen. Deze laatste soldaat knippert verward en hulpeloos. We roepen de barman die als hospik dient, en voeren hem een shot wodka voor goed herstel. “Ik heb teveel kinderen!” Klaagt de arme man, “Kerst kost me een rib uit me lijf!” Troostende schouderklopjes landen op zijn schouders van weerszijde, en onder een zucht wordt hem verteld: “Jaman, jij bent de lul.” Dit is geen shellshock, dit is salesshock.

Het geklaag slaat over naar een reflectie over 2019. We hebben een paar soldaten verloren aan de bar, er zijn een paar nieuwe gerekruteerd, maar de Hoogste Tijd veteranen zijn als onkruid. Het was een jaar wervelend als de koopgekte die ons buiten passeert, maar zoals altijd konden we hier schuilen. Dit is onze frontlinie van gezelligheid, drankjes, en goed eten. Aan deze frontlinie kunnen we even werk vergeten, de boze vriendin, of die laatste rekening van de belastingdienst.

We zullen in 2020 weer veel moeten werken. Onze vriendinnen zullen weer een keer boos worden. En de belastingdienst is blauw en eeuwig zoals de smurfen. We kijken elkaar aan, bestellen een drankje, en sluiten een pact van goede voornemens.

Brothers in arms, schouder aan schouder, glas naast glas. De frontlinie is volgend jaar weer verzekerd van goed mankracht. Café Hoogste Tijd die ons koel hield in de zomer en warm in de winter, zal ook in 2020 het klimaat in onze levens comfortabel houden. Je kan een veteraan uit de Hoogste Tijd halen, maar de Hoogste tijd niet uit een veteraan. Vanwege dit feit, vrezen wij geen enkele wervelstorm.