Het is een warme zwoele zomeravond, de stoeptegels in Tongelre gloeien nog na van de middagzon. De biertjes zijn verfrissend koud terwijl ik met vier strijders een stevige pot Dungeons&Dragons speel. Blote basten en zweetdruppels hangen boven de dobbelstenen en tafel. De strijders met wie ik speel zijn uitgesproken karakters. Boevig op de eerste indruk.
 

Een is onze grote kale boos kijkende Rus met stevige baard.

Niet perse wat je s’avonds in een steeg wil tegenkomen.

Ander is een grote rode kale boer uit Veldhoven, met de bijnaam Redneck Rampage.

Niet perse wat je s’avonds in het weiland wil tegenkomen.

Ik ben niet zo groot maar zie er wel uit alsof ik zojuist van een boot ben gestapt, vers terug van een terroristische excursie. Jawel de baard stond in volle bloei die avond.

De laatste is nog een flinke boer uit Heeze, maar hij is de Mooiboy van onze groep.

Hij heeft als enige nog haar op zijn hoofd. We zijn jaloers.
 

Terwijl we bezig zijn leunt Rus naar Mooiboy en zegt uiterst kalm: “Yo, je fiets wordt gestolen.” Hij knikt vervolgens nonchalant richting het raam waar we uitzicht op de fietsen hebben. Omdat zijn intonatie zo rustgevend was, geloofde we hem in eerste instantie niet. Hij tikt Mooiboy nog een keer aan: “Serieus, iemand is zojuist weg gerend met je fiets.” Godverdomme. Het is ook altijd wat in deze wijk.

Ik ren naar de voordeur, baard wapperend in de wind, en zie inderdaad dat er een fiets mist en hoor vlugge voetstapjes in de verte. Ik blaf een keer hard op zijn Tongelres, hoor vervolgens een fiets vallen en de voetstapjes versnellen.
 

Jawel, het is action time dames en heren.
 

Op blote voeten en blote bast schiet ik de deur uit om de hoek richting het geluid, het moment dat ik de hoek om stap ga ik volle gas op mijn bek. Ik lig nu over de gestolen fiets. En ja, natuurlijk ben ik blij dat het gestolen goed terug is. Zeldzaam. Het verhaal kan hier eindigen. Maar dit is Tongelre, en dat houd in dat ik je alsnog fysiek ga mishandelen vanwege de poging. Momma ain’t raised no lil bitch. Dus het verhaal gaat verder.
 

Ik spuug wat asfalt uit me bek en kijk van de warme straat omhoog. Aan de horizon zie ik een stofwolkje. In het midden van dat stofwolkje, rent een kort dik mannetje met korte dikke beentjes in grijs trainingspak. En HIJ WAS SNEL. Deze motherfucker was echt haul ass aan het gaan, en stond op het punt door de geluidsbarrière te breken. Dit was wonderbaarlijk want zijn beentjes waren echt kort en dik, hij was laag bij de grond en leek op een rups met twee benen. Zijn voetjes waren een waas terwijl die korte kuitjes overuren draaiden.

Het kort dik mannetje met zijn korte dikke beentjes, is sowieso de lul. Mijn naam is Terence Machete van Motherfucking Lange. Ik heb atletiek wedstrijden gerend, heb olympische genen, en vaker dan hem sprintjes getrokken in deze wijk voor verschillende instanties. Im on your ass little man. Dus ik Usain Bolt omhoog en overklok mijn kuiten zoals hij ook deed.
 

Ik begin hem in te halen, schreeuwend met wapperende baard en blote bast, dat was geen slimme zet. Het geluid van een sprintende gillende Zuid-Amerikaan liet hem van de 5e versnelling overschakelen naar panieksnelheid. Het kort dik mannetje met zijn korte dikke beentjes werd NOG SNELLER. Er ontstond nog net geen vacuum in zijn bilspleet voordat hij de hoek omging.
 

Maar het kort dik mannetje met zijn korte dikke beentjes, heeft zojuist een tactische fout gemaakt. Als je ooit besluit dief te worden, begin je met je ontsnappingsroute en werk je achterstevoren je plan uit. He fucked up. Hij was een garageplein met vier doodlopende stegen ingedoken. En ondertussen staan Rus, Redneck, en Goed Haar langs me. Ready to rumble.
 

Vier halfnaakte bezwete mannen staan op een rij te hijgen. Drie kaal en klaar voor actie, één met goed haar en klaar voor actie. In retroperspectief zag het er een beetje homo erotisch getint uit, maar dat werkt voor vele juist nog angstaanjagender in Tongelre.
 

Uit een van de vier steegjes komt er nonchalant, een kort dik mannetje met korte dikke beentjes gewandeld. Echt op een drafje, vrolijk als een zonnebloem. Vervolgens vliegen wij naar voren om het avondprogramma mishandeling.exe te starten, maar op het laatste moment blaf ik tot halt.
 

Obesitas is een ding in de wijk, en niet iedereen is zo groot als Rus en Veldhoven. Deze goede meneer had een blauw kort broekje aan en een wit onderhemd. Bijna de verkeerde op zijn snuit geslagen, arme vent, maar alsnog ondervragen:

“Heb jij een kort dik mannetje met korte dikke beentjes hier gezien?”

“Euhm behalve ik..? Nee? Hoezo?”

Goed Haar kijkt hem aan van top tot teen en merkt correct op: “Hij is niet buiten adem.”
 

Dus we schieten vervolgens de eerste steeg in. Leeg.

We schieten de tweede steeg in. Leeg.

We schieten de derde steeg in. Leeg.

Godverdomme.
We schieten de steeg in waar die vent op zijn drafje uit kwam. Leeg
 

Wat hebben we nou geleerd deze zwoele zomeravond?
 

Het blijkt zo te zijn, dat er korte dikke mannetjes met korte dikke beentjes zijn, die niet alleen SNEL AS FUCK kunnen rennen. Ze hebben ook catwalk talent want ze kunnen SNEL AS FUCK omkleden. Er lag namelijk een grijs trainingspak op de grond in de laatste steeg.
 

We renden van de parkeerplaats terug en keken naar de horizon. Aan de horizon was een stofwolkje. In het midden van dat stofwolkje, was een kort dik mannetje, met korte dikke beentjes. En hij was snel.

Net voordat hij als stip verdween in de verte draaide hij om, en gaf het kort dikke mannetje, met de korte dikke beentjes, nog een kort dik middelvingertje.
 

Klootzak.